Burnaby, BC, 18 March 2025, 11:00 PM
Paano Ka Mahalin, Canada? By Bella Balisi-Bevilacqua Sa iyong mga bundok, sa iyong mga ilog, Ako’y natutong huminga, maglakbay nang walang takot. Sa ilalim ng malamlam na araw, ang hangin ay malamig, Sa iyong mga palad, naramdaman ang pagtanggap. Sa bawat yapak ko sa iyong mayuming lupa, Ay para bang ang bawat hakbang, dala-dala ay pag-asa. Sa kabila ng luhang dala ng aking mga alaala, Dito ko natutunan kung paano magpatuloy, magtangkang magsimula. Sa iyong mga gubat, ako’y natutong magtago, Sa ilalim ng mga punong abot ang mga ulap, Saksi ang mga yelo sa bawat pagluha at pagngiti, At sa iyong mga bundok, narinig ko ang tinig ng pagbabago. Bawat pook mo, Canada, ay isang kwento ng aking pagkatao, Na matapang, malakas, at may pagnanais na magtagumpay. Hindi ko na kailangan pang magsalita upang maunawaan, Ang iyong mga mata’y nagsasalita ng malasakit at pagkalinga. Sa malamlam mong gabi, Canada, ang mga bituin ay kumikislap, Parang mga pangarap na minsan ay nalimutan ko. Dahil dito, sa iyong mga kamay, natagpuan ko ang lakas, At sa iyong mga pusong bukas, nahanap ko ang sarili ko. Sa bawat patak ng ulan, nararamdaman ko ang iyong pag-aalaga, Ang lahat ng paglapat ay parang yakap ng ina sa anak. At sa bawat simula ng araw, Sumisiksik ang pag-asa na binubuo mo sa aking puso. Dito sa iyong mga lansangan, Canada, natutunan ko ang tunay na kahulugan ng pamilya, Bawat ngiti, bawat pagkakaibigan, Puno ng pag-ibig at pagsasama, tulad ng mga ugat ng isang puno, Isang malalim na ugnayan na hindi matitinag, kahit kailan. At sa bawat araw, sa bawat hirap at ligaya, Natutunan ko kung paano kang mahalin, Canada, Hindi lang sa mga lugar na pinagmulan ko, Kundi sa puso at kaluluwang nagbabalik-loob sa'yo.
(MBB)
